Ehl-i Hak, Batı İran ve Irak’ta yayılmış batini bir mezhep. Eklektik bir inanç yapısı olan Ehl-i Hak’ın oluşmasında İsmaililik, Dürzilik ve Nusayrilik etkili olmuştur.
Ehl-i Hak’ın temelini Tann’nm insan biçiminde yedi kez kişileşmesi inancı oluşturur. Buna göre Tanrı sırasıyla Havendegar, Ali, Şah Hoşin, Sultan Sohak (İshak), Şah Vays Kulı, Mamad Beğ ve Han Ateş kimliklerinde kişileşmiştir. Her kişileşmesinde de kendisine, gene bir insan biçiminde beliren dört melek yardımcılık etmektedir. Buna bağlı olarak Ehl-i Hak’ta ruhların bedenden bedene geçmesi (tenasüh) inancı da önemli bir yer tutar. Buna göre ruhlar binbir kez bedenden bedene geçecekler ve sonunda layık oldukları ödül ya da cezayı göreceklerdir. Temelde iyi ve kötü olarak yaratılan ruhlar, bu geçişleri sırasında yeteneklerine uygun olarak ya arınıp Tanrı’ya yaklaşacaklar ya da iyiden iyiye karanlığa boğulacaklardır.
Ehl-i Hak inancına bağlı olanlar tasavvufi etkiler taşıyan toplu törenlere büyük önem verirler. Bu törenlerde saz çalar, zikir ve dua eder, yemek yerler. Yalnız kış günleri üç gün oruç tutarlar ve arkasından bayram yaparlar. Her Ehl-i Hak dervişinin bir mürşidi olmak zorundadır. Derviş ile mürşidi arasında akrabalığa benzer sıkı bir ruhsal bağ kurulur. Ahlaki yetkinliğe ulaşmak için de erkeklerin ve kadınların özel bir bağlılık kurmaları istenir. Böyle bir ilişkiye girenler birbirlerine kardeş derler.